بررسی اثر بخشی آموزش شیوه های مقابله با استرس بر میزان پرخاشگری و ابراز وجود معلولین جسمی – حرکتی زن

چکیده این پژوهش به بررسی اثربخشی آموزش شیوه های مقابله با استرس بر میزان پرخاشگری و ابراز وجود معلولین جسمی-حرکتی دختر پرداخته است. به این منظور 21 نفر از دانش آموزان معلول جسمی- حرکتی دختر شهر اصفهان به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند. پیش از برگزاری اولین جلسه آموزشی با استفاده از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری وپرسشنامه ابراز وجود گمبریل و ریچی در مورد گروه آزمایشی وگواه،پیش آزمون اجرا شد. سپس برای گروه آزمایشی، 8 جلسه هفتگی 90 دقیقه ای برنامه آموزشی برگزار شد. محتوای جلسات آموزشی براساس مدل مایکنبام (آموزش ایمن سازی در مقابل استرس) تنظیم شده بود. بلافاصله بعد از اتمام جلسات آموزشی برروی هردوگروه آزمایشی و گواه پس آزمون اجرا شد. تحلیل نتایج با استفاده از تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش ایمن سازی در مقابل استرس در مرحله پس آزمون بر کاهش میزان پرخاشگری تاثیر معنی داری نداشته است اما باعث افزایش معنی دار ابراز وجود (01/0< p) شده است، بنابراین می توان گفت آموزش شیوه های مقابله با استرس (ایمن سازی در برابر استرس) موجب تقویت ابراز وجود معلولین جسمی- حرکتی دختر می شود، لذا یافته های این پژوهش می تواند برای ارائه خدمات بهتر برای جرأت ورزی دختران معلول جسمی-حرکتی مفید باشد.